Na een vlug ontbijt in het Best Western, gaan we op weg naar de Blueridge Parkway. Een mooie weg door door “Appalachian Moutains” en verbindt de Great Smokey Mountains met de Cherokee Indian Reservation en is 755 km lang. Natuurlijk rijden wij niet het gehele stuk. Al snel is het echter behoorlijk mistig, en zien we eigenlijk weinig van het mooie uitzicht. We hebben daarom de route iets aangepast en de Parkway vermeden.
Maar ja, natuurlijk willen we deze route we graag op, dus een stukje verder gaan we toch behoorlijk de bergen in. Maar het is mistig, dichte mist zelfs, en met al die haarspeldbochten, is het niet heel fijn rijden. Toch is het een apart gevoel om met deze mist door de bergen te rijden. Gelukkig springt er ook nog een hert over de weg, hebben we die gelukkig nog even gezien.
Het is echt jammer dat het zo mistig is, want we zien weinig. Daarom hebben we besloten toch deze route niet helemaal af te maken en een binnendoor alternatief te kiezen. Nu rijden we nog steeds in het gebergte, door leuke Amerikaanse dorpjes en zien we genoeg.
Het is trouwens Labourday (bevrijdingsdag) vandaag. Dat merk je doordat de Amerikanen Yard Sale (tuinverkoop, of te wel ruim je huis leeg en verkoop alles in de tuin) en vlooienmarkt organiseren. En waar wij met een kleedje in Amsterdam gaan zitten, zetten zij hele tenten op en verkopen hun rotzooi. Leuk om te zien, maar vooral snel doorrijden. Wat een rotzooi!
Na een mooie rit, komen we aan in onze Glade Valley Bed & Breakfast nabij Sparta in North Carolina. Hier worden we opgewacht door de eigenaren Jim & Margaret Connor met een glas homemade lemonade en chocolate cookies. Het is een vrij nieuw, groot huis, helemaal van hout. Midden in de bossen. En terwijl ik dit tik, met de ramen open, kijk ik op het balkon en hoor ik de krekels en andere beesten in het donker. Dit is echt genieten.
Verder is het doodstil in het huis. Samen met twee motorrijders uit New York zijn wij hier de gasten. Net, na het avond eten, hebben wij even met de familie gepraat, in de woonkamer. Natuurlijk ging het over Nederland. Het zijn echte Amerikanen, oprecht beleefd.
Alweer een dag voorbij. Morgen om 8.30 uur worden we verwacht aan het gezamenlijke ontbijt… niet echt iets voor ons, maar toch wel erg leuk…
En voor de liefhebbers, nog even een kiekje van onze heerlijke auto…
