Bestemmingen

Op het vliegveld

Daar staan we dan… Een uur te vroeg op het vliegveld, want we hebben een rekenfoutje gemaakt. Beter te vroeg dan te laat zullen we maar zeggen. Maar we moeten nog even wachten tot we mogen inchecken.

De laatste meters in Japan

We hebben vannacht weer goed geslapen. Een lekker bed, lekkere kussens en een prima temperatuur. We willen naar een lokaal ontbijttentje, Melbourne, maar helaas er zijn 6 wachtende voor ons… Daar hebben we geen zin in. We nemen een koffie en wat toast bij een ander tentje en gaan weer op pad.

We beginnen bij Kuromon Ichiba Market. Een vismarkt in het centrum van de stad. Ook hier weer allemaal vistentjes met krab, garnalen, tonijn, zee egel en… Kogelvis. De vis die ze wel goed moeten klaarmaken anders was dit ook je laatste maaltijd.

Kuromon Ichiba Marke
Kuromon Ichiba Market

Omdat ons ontbijtje wel wat klein was, kiezen we voor twee kleine hapjes met paling. Een sushi rol en eentje met ei en paling. Ze smaken erg goed.

Kuromon Ichiba Market

Ook kiezen we voor de laatste takoyaki. De beslagballetjes met octopus. Even laten afkoelen is wel een advies. Anders zijn ze echt veel te heet 🤔

Takoyaki

We lopen nog naar de Amerikamura wijk.…

Verder lezen  

De laatste dagen

Even relaxen op ons bed in het hotel in Osaka… We zitten in The Lively Hotel. Ook weer een modern hotel. Een nette, strakke kamer, net buiten het centrum met alle drukte.

Het centrum van Osaka

Dinsdag vertelde ik al over ons bezoek aan Koyasan. Een rustgevende omgeving in de bergen. Ik had nog niet verteld hoe we er zijn gekomen. Dat was een mooie, maar lange rit.

Ee hebben eerst de tram vanaf het hotel gepakt naar het station van Hiroshima. Op het station hadden we weer een bento box gehaald met wat sushi en de ander met wat rundvlees. Heerlijk om deze weer even op te eten in de trein. Vanuit Hiroshima hebben we de hoge snelheidstrein de Shinkansen genomen.

Wachtend op de Shinkansen op Hiroshima Station
Genoeg keuze in bento boxen

Na de overstap in de regio van Osaka, hebben we eerst een lokale trein gepakt en vervolgens de toeristentrein naar Koyasan. Een mooie rit. Eerst door stedelijk gebied maar al snel gaat de trein een stuk langzamer en gaat ie de bergen in.

Door de bergen naar Koyasan

Vervolgens moesten we overstappen op de kabelbaan voor een ritje van 10 minuten. Nu echt de berg op…

De kabelbaan naar Koyasan

Het laatste stukje moet je dan nog even met de bus.…

Verder lezen  

Een bijzondere belevenis

Gisteren (maandag) kwamen we aan in Koyasan, de Koya berg. Hier is de Shingon stroming binnen het Boeddhisme ontstaan. Deze stroming is ruim 1.000 jaar geleden ontstaan toen de Monnik Kobo-daishi is neergestreken in het naar 805.

Kongobu-ji Danjo Garan in Koyasan

Koyasan woedt beschouwd als een van de meest heilige plekken van Japan. Je vindt er meer dan 120 tempels, een religieuze Universiteit en het mausoleum van Kobo-daishi. Op de straten kom je monniken tegen.

Het Boeddhisme speelt al sinds de 9e eeuw een rol in het leven van de Japanners. De meeste zijn er niet elke dag mee bezig, maar hebben vaak thuis wel een klein altaar. Die je zie je ook in de traditionele hotelkamers. Alleen bij bijzondere gebeurtenissen zoals een begrafenis of huwelijk, speelt het een grotere rol.

Okunoin

Wij slapen in Koyasan Saizen-in Temple. Een tempel met daarbij traditionele hotelkamers. Je slaapt eigenlijk bij de Monniken. Veel Monikken zijn nog jong en zijn hier in de leer. Als “bijbaantje” helpen ze dan ook in dit soort slaaplocaties.

Wij hebben weer een traditioneel Japanse kamer. Dus schoenen uit bij de ingang van het hotel en op onze (te kleine) slofjes lopen.

Koyasan Saizen-in Temple

Na een kopje groene thee op de kamer lopen we een rondje door het dorpje.…

Verder lezen  

Dit nooit meer?

We zitten sinds zaterdag in Hiroshima. In een leuk, maar modern, westers hotel vlakbij het Freedom Park. Maar daar over zo meer.

Ons uitzicht vanaf hotel The Knot op het Freedom Park in Hiroshima

Gisteren zijn we na het ontbijt weer met de trein vetrokken vanuit Kyoto naar Himeji om hier het Himeji Castle te bezoeken.

Het is een van de oudste gebouwen die is overgebleven vanuit de Sengoku periode die duurde can 1467 tot 1573. Het kasteel wordt ook wel “Witte Reiger” kasteel genoemd door zijn witte muren. Het kasteel is dus omring door muren, een sloot en staat op een verhoging. Hierdoor konden ze al snel zien of de vijand er aan kwam.

Himeji Kasteel
Himeji Kasteel

We zijn het kasteel in geweest en via kleine trappen, op je sokken want je moet je schoenen uit doen, kan je helemaal naar de top van dit kasteel. Het is binnen vrij kaal, maar het geeft een mooi beeld van de bouw van het kasteel en de omgeving. Het is zeker het bezoeken waard!

Himeji Kasteel

Tijdens de tweede wereldoorlog is de stad Himeji bijna helemaal plat gebombardeerd. Het kasteel kwam daar echter bijna ongeschonden uit. Gelukkig maar.

Na het bezoek aan het kasteel pakken we de Shinkans weer verder naar onze eindbestemming Hiroshima.…

Verder lezen  

Op de fiets door Kyoto

Alweer 2 weken voorbij maar ook nog één week te gaan! Yesssss… Lekker hoor!

We genieten en zijn nu een paar dagen in Kyoto. Morgen (zaterdag) vertrekken we naar Hiroshima… De koffer is al onderweg met de doorstuur service. Dat werkt perfect!

Gisteren zijn we, na het ontbijt, naar het Gion district gelopen. Dit is Kyoto’s geisha district. We wilden graag een thee ceremonie doen, maar helaas die moet je wel wat eerder van de voren boeken… Helaas…

Gion District

Het is een leuke wijk maar momenteel wel erg druk. Met toeristen en scholieren. We lopen naar de Yasaka Shrine. Een mooie kleurrijke tempel midden in de wijk. Deze is 1350 jaar oud. Vervolgens lopen we naar het Maruyama Park. Deze staat vooral bekend voor de kersenbloesem in het voorjaar en de mooie herfstkleuren in het najaar… Beide zijn nu nog niet van toepassing, maar het is een leuk park om door heen te lopen. Er lopen veel mensen in traditionele kimono rond en die laten zich hier fotograveren.

Yasaka Shrine in Kyoto

Na een verkoelende matcha ijsje, want het is echt weer warm, lopen we naar de Kodai-ji tempel. Dit is een tempel van de Zen Boeddhisme. Bij deze leer wordt vooral gekeken naar de eigen ware aard om zo een bevrijde manier van leven te krijgen.…

Verder lezen  

Op pad in Kyoto

Inmiddels zijn we in Kyoto… De voormalige hoofdstad van Japan. Tot 1868 was Kyoto de hoofdstad en Kyoto staat ook letterlijk voor “hoofd stad”. Tegenwoordig staat de stad bekend om de cultuur en het eten. Daarnaast heeft het meerdere mooie tempels en kastelen. Het is een grote stad met zo’n 1.5 miljoen inwoners maar toch voelt het klein aan. Zeker in vergelijking met Tokyo.

De Thunderbird naar Osaka, stopt ook in Kyoto

We starten op dinsdag nog in onze ryokan in Kanazawa. In deze traditionele huizen slaap je dus op de grond. De ramen hebben niet echt gordijnen maar schuifdeuren met wit papier voor het raam. Het licht treedt dus al snel naar binnen als het buiten licht wordt… je wordt dan ook vroeg wakker.

Onze slaapkamer in onze ryokan in Kanazawa

Na een frisse douche lopen we het centrum in voor een ontbijtje. We vinden niet direct wat dus het wordt een broodje en een koffie bij de Starbucks aan het eind van de straat. Niet bijzonder, maar prima.

Na het uitchecken laten we onze backpack achter in het warenhuis, ook aan het einde van de straat. Voor een paar euro kunnen we in een locker onze grote tas kwijt.…

Verder lezen  

Het blijft genieten in Japan

Ons laatste blogbericht heb ik gemaakt vanuit de bus naar het historische plaatsje Shirakawa. Een busrit met een toeristische bus die ongeveer 1.5 uur duurde. We hadden geen plaatsje gereserveerd en het was best druk. Gelukkig kwam er snel een tweede bus. Al die toeristen willen natuurlijk naar Shirakawa.

Shirakawa

Shirakawa is van origine een traditioneel dorpje gebouwd in de gasshō-zukuri stijl. En staat hiermee op de Unesco World Heritage lijst. Mooie huisjes met een rietendak.

Shirakawa
Shirakawa
Shirakawa

De gasshō-zukuri woningen waren gebouwd voor boeren, ambachtslieden en handelaren. Het is een leuk dorpje en het vandaag weer erg warm weer. Het dorpje is wel erg toeristisch. Met een mooie wandeling naar het uitzichtpunt en vele winkeltjes en eetkraampjes.

We hebben genoeg tijd want de bus gaat pas over 3 uur weer terug… als we een plaatsje hebben. We genieten van de leuke woningen en de mooie natuur in het park. We eten een klein hapje omdat het toch weer lunchtijd is.

Shirakawa vanuit het uitzichtpunt

Vlak buiten het park is een hang brug. Een beetje wiebelend lopen we de rivier over. Alhoewel rivier… er staat wat water in en het stroomt… maar er mag wel wat extra regen vallen. Aan de andere kant van de brug kan je naar beneden lopen naar de rivier.…

Verder lezen  

Stadstour door Takayama

Inmiddels zijn we twee dagen in Takayama. Het is de grootste stad van Japan qua oppervlakte maar heeft slechts een kleine 90.000 inwoners. Ter vergelijking met Tokyo: die heeft 38 miljoen inwoners.

De stad ligt relatief hoog en ver van andere steden van Japan. Daarom heeft het in 300 jaar een beetje een eigen cultuur ontwikkeld. Het heeft een oude kern met typische Japanse huizen.

Takayama

Eerst de Shinkansen

We begonnen donderdag de dag met de busrit van Mount Fuji naar Takayama. Een busrit van zo’n 2.5 uur. We stonden al netjes om 09.15 uur te wachten bij de bushalte aan het einde van de straat van ons hotel. De bus was iets te laat, maar gelukkig kwam die.

Wachten op de bus in Tokyo

Het was een beetje een bumpy ride in een regionale bus, maar prima te doen. Hij heeft zo’n 50 haltes, maar gelukkig stopte hij niet overal. Door de vertraging werd het nog wel een beetje krap om de Shinkansen te halen, maar gelukkig viel dit mee.

We hadden alleen de backpack rugzak bij ons en de andere koffer hadden we vooruit gestuurd door de koffersevice naar ons hotel in Takayama… zou die wel aankomen??

De bus in Japan

Gekukkig komen wij wel op tijd aan op het station van Shin-Fuji station om de hoge snelheidstrein, de Shinkansen, te pakken.…

Verder lezen  

Even rustig aan… 減速

Na de treinrit van woensdag zijn we aangekomen in Kawaguchiko. De treinrit was leuk. Je ziet wat van de omgeving. Het duurt even, maar op een gegeven moment ben je de suburban Tokyo uit en zie je ook wat meer natuur.

Op de stations kan je een bento kopen. Dit is een maaltijdbox dat je lekker in de trein kan op eten. Van sushi tot warme maaltijden. We hebben een klein beetje haast op het station, omdat het ophalen van de treinkaartjes niet helemaal duidelijk was. Maar uiteindelijk is dit gelukt en konden we nog net wat eten halen.

Op een station in Tokyo, wachten op de trein
Bento box in de trein in Japan
Sushi vanuit de bento box in de trein in Japan

Aangekomen in Kawaguchiko

Na een treinrit van zo’n 2.5 uur komen we dus aan in Kawaguchiko. Vooral een toeristisch dorpje, aan de voet van Mount Fuji. Na het uitstappen bleek alsnog dat we niet het juiste treinkaartje hadden en moesten we bijbetalen. We waren niet de enige. Omdat men met allerlei private spoortdiensten werkt, is het soms wat lastig uitzoeken allemaal.

We pakken de transfer bus naar ons hotel. We worden weer vriendelijk ontvangen. We hebben een mooie kamer met uitzicht op Mount Fuji.…

Verder lezen  

Nog een dag Tokyo

Dinsdagochtend rond 05.00 uur werd ik wakker van wat gerommel… ik werd wakkerder en voelde ineens het bed een beetje bewegen… Mijn eerste gedachte: “Wat is Bart aan het doen??”… Vervolgens hoorde ik de kledinghangers aan de kapstok een beetje bewegen… ik draaide mij om en ik wist direct wat het was! Een aardbeving. Gelukkig, was dit alles… Maar het was toch een beving van 5,5 op de schaal van Richter. Voor de kust van Japan.

Ook weer eens een aardbeving meegemaakt in Japan

Goed, Bart sliep door, dus ik ben ook weer gaan slapen. En veel meer gebeurde er niet…

Zoals tot nu toe elke dag vetrokken we rond zo’n 10 uur naar beneden. In het hotel zit een kleine Franse bakkerij en hier halen we een klein broodje. We moeten een stuk met de metro, dus een beetje vulling kan geen kwaad. Het is een heerlijke bakkerij, waren ze in Frankrijk ook nog wat van kunnen leren.

Op de vismarkt in Tokyo

Het openbaar vervoer in Tokyo is opzich goed geregeld. Ze hebben veel metro- en treinlijnen. Het is een klein beetje uitzoekwerk, maar met de verschillende apps die er tegenwoordig bestaan, heb je zo de juiste lijn te pakken.…

Verder lezen  

Tokyo… What a madness

Zondag was onze eerste volledige dag in Tokyo. Bart heeft dit jaar alle voorbereidingen gedaan en dat heeft ie goed gedaan. Mooie routes door de verschillende wijken van de stad. Op deze eerste dag Shibuya.

Ook hier is de koffie cultuur doorgedrongen

We hebben deze eerste nacht lekker klokje rond geslapen. Dat hadden we ook wel even nodig met de jetlag en de nacht die we min of meer hadden overgeslagen. We hebben goed geslapen, dus we gaan uitgerust op weg. We beginnen niet met een traditioneel Japans ontbijt (rijst met miso soep), maar in een Franse bakkerij. Ook hier zijn de Franse bakkerijtjes en de koffietenten behoorlijk vertegenwoordigd. Na een heerlijk broodje met eiersalade, tonijnsalade, twee koekjes en koffie gaan we verder.

De volgende stop is een weekend markt. Met wat lokale boeren die hun fruit, groente, koffie en (vega) hamburgers hier verkopen. Gezellig klein martkje. Vanuit hier gaan we verder de wijk in en vooral de gekte van Tokyo.

Verkoopster bij 6% Doki Doki

Via diverse winkelstraatjes lopen we o.a. even bij Kiddy Land binnen: een hele grote speelgoed zijn met heel veel Snoopy, Mario Bros., LEGO, Hello Kitty en… Nijntje… want die is hier blijkbaar ook populair en langs Spiral, een soort gallery… met een net toilet, dus als je moet…

Het is druk in de stad, het is zondag.…

Verder lezen  

Op weg naar het land van de rijzende zon

Daar zitten we dan weer in het vliegtuig… Onderweg naar… Helsinki. Jawel, want daar mogen we overstappen op onze vlucht naar Tokyo, Japan. We hebben er zin in. We zijn weer op tijd op gehaald door onze voormalige buurvrouw Conny. Alles op Schiphol liep gesmeerd en we stonden snel aan de andere kant van de douane.

Op weg naar Tokyo

We hebben alle tijd dus we doen rustig aan. Even winkelen, koffie en ontbijten. Onze vlucht naar Helsinki verloopt rustig. De vlucht is niet vol en we zitten heerlijk. Leuk zo’n camera op de neus van het vliegveld, je kan precies zien wat er daar voren gebeurt.

Bij Finair kun je meekijken vanuit de cockpit

Na zo’n 2.5 uur zijn we in Helsinki. Dan zijn we tenminste ook een keer in Finland geweest. Een mooi vliegveld ook, maar we moeten een klein beetje doorlopen. Ook hier verloopt alles voorspoedig dus we komen op tijd aan bij het vliegveld. 1.5 uur overstaptijd is voldoende, als alles goed verloopt.

Toch wel lang vliegen naar Tokyo

We zitten op een lekker plekje in deze Dreamliner van Japan Airlines. De stoelen zitten echter wel een stuk harder dan die van Finair. Beetje jammer. Laten we maar gaan.…

Verder lezen  

Ubud: Bezienswaardigheden en tips

Een dag in Ubud? Ja, het is wel wat kort. Maar ga je naar Bali, dan moet je zeker naar Ubud. Hier (en in de regio) is heel veel te doen. Ubud is de culturele stad van het eiland. Met kunstenaars, schrijvers, meubelmakers en veel hippe mensen. En het is er druk. Erg druk. Daar moet je wel even aan wennen. Het is niet echt meer een idyllisch dorp: er komen veel toeristen en er is veel te doen. Laat je niet te veel teleurstellen als je denkt een leuk klein dorpje dus tegen te komen. Die teleurstelling hadden wij wel een beetje. Maar die teleurstelling was snel over. En je hebt in de stad, maar zeker daar buiten, veel leuke hotels en lodges waar je in alle rust kunt uitrusten.

Ochtend Markt

In en rond Ubud heb je diverse markten, waar de lokale Balineezen hun inkopen doen. Alhoewel wij dit ervaren als niet één van de schoonste markten, is het voor de lokale mensen wel een belangrijk ritueel om daar hun inkopen te doen. De belangrijkste markt bevindt zich midden in Ubud aan de Jl. Raya Ubud en gaat om 6 uur ’s morgens open. Wees er op tijd bij als je echt wat wilt kopen.…

Verder lezen  

Door de Jatiluwih rijstvelden

Vandaag werden we om 8.00 uur “sharp” opgehaald door onze guide om naar de Jatiluwih Rice Terrace te gaan. We hebben via de app “Withlocals” een lokale guide gehuurd die ons haalt en brengt en ons door de rijstvelden rondleidt inclusief uitleg, koffie onderweg en een lekkere lunch. Niet goedkoop, maar het was allemaal prima.
De Jatiluwih rijstvelden staan sinds 2012 op de wereld erfgoed lijst van UNESCO. De naam Jatiluwih komt van twee woorden ‘Jati en Luwih’. Jati betekent “echt” en Luwih betekent “goed” of “mooi. Het adembenemende panorama van rijstterrassen met Mount Batukaru op de achtergrond is één van de meest interessante landschappen op Bali. Zeker de moeite waard om een dagtocht heen te boeken.De Jatiluwih rijstvelden op BaliDe Jatiluwih rijstvelden op Bali

Alhoewel wij een lokale guide hadden, kun je het gebied ook prima op eigen gelegenheid bezoeken, de wandelroutes staan aangegeven, er kan niet heel veel mis gaan. Je mist dan natuurlijk wel de uitleg en de verdere kennis met de lokale bevolking. Wist je bijvoorbeeld dat ze naast de Bahasa Indonesia (de voertaal van Indonesië) ook nog eens drie verschillende dialecten op Bali hebben (low, mid en high) en dat dit ook nog eens kan verschillen per regio op Bali.…

Verder lezen  

Rondje Canggu op Bali en meer…

Het is zondagochtend en we zitten inmiddels in Tabanan, vlakbij de tempel Tanah Lot en niet ver van Canggu. We zitten in Villa Puspa midden in de rijstvelden. Een mooie omgeving, ongeveer 10 minuten lopen van het strand. Aan de andere kant ook wel een beetje “in the middle of no where”. Gelukkig brengt ook hier de pendel bus ons daar waar wij moeten wezen. Prima service van de zaak. De villa ziet er weer netjes uit (met twee slaapkamers, jullie kunnen dus nog langskomen 😀), zwembadje en een open woonkamer. Het douchen gebeurt ook in de tuin en de hagedis zit gezellig op de muur mee te kijken: je bent dus echt op vakantie.

Eerst een rondje regio Ubud

Ons laatste blog was van woensdag, dus we moeten weer even een paar dagen terug. Afgelopen donderdag zijn we met onze  chauffeur die wij hadden gevonden in Ubud een rondje door de regio gaan doen. Gus Man heeft een nette auto en stond precies op tijd al toeterend voor de deur van ons hotel. De “taxi drivers” vind je overigens overal op Bali en als je en beetje onderhandelt (en ik vind hen ook nog wat gunt), kun je voor een mooie prijs een hele dag een chauffeur tot je beschikking hebben.…

Verder lezen  

Op de fiets door midden Bali

Het is alweer woensdag… Wat gaat de tijd snel als je lol hebt. We zitten hier nog steeds helemaal goed. We komen nu echt bij, alhoewel we een druk programma hebben…
Ons laatste bericht is van afgelopen zondag. Maandagochtend hebben we weer eerst van een heerlijk ontbijt genoten met uitzicht op de rijstvelden. Het ontbijt menu van onze villa Dedari Kriyamaha bestaat uit vier verschillende “menu’s”: Indonesisch, Amerikaans, Healthy of Experience (met diverse lokale gerechten). Elke dag wel de keuze dus. 

Maandag zijn we na het ontbijt weer even gaan relaxen bij onze villa. Om twee uur hebben we de gratis shuttle naar Ubud genomen. Na een bakje “kopi” te hebben gedronken zijn we richting “Sacred Monkey Forrest” gelopen. Het is een natuur reservaat en heilige Hindu tempel. Zoals je weet is 95% van de inwoners van Bali Hindu. Dit betekent ook dat je heel veel van dit geloof terug ziet in de straten van Bali. Zo moet iedereen drie keer per dag een offer brengen. Dit offer zie je dan ook bij de diverse tempels liggen, maar ook op straat. Deze kleine offers bestaan vaak uit bloemetjes, rijst en soms andere etenswaren, samen met wat wierook. Elk dorp heeft een eigen tempel van de community en elk  huis moet ook weer een kleine tempel hebben.…

Verder lezen  

Bali: een eind vliegen, maar dan heb je ook wat!

Hier zitten we dan… In de tuin van onze eigen villa, ongeveer 7 kilometer van het centrum van Ubud vandaan. Wellicht wat ver, maar we zitten hier prima in alle rust. Een eigen tuin, zwembadje (met opblaas zwaan!), buiten keuken en een half open badkamer en een super mooie kamer… Inmiddels zijn we al weer 24 uur op Bali, dus laten we nog even teruggaan naar het begin.

Vrijdag zijn we om 13.00 uur opgehaald door Annemieke om naar Schiphol te gaan. Na een vlucht van bijna 6 uur kwamen we aan in Doha, Qatar. Dat hebben jullie in het vorige bericht al kunnen lezen. Na daar wat gegeten en gedronken te hebben, zijn we in bijna 9 uur weer doorgevlogen naar Den Pasar, Bali. Gelukkig hebben we nog redelijk kunnen slapen, want het blijft toch een eind vliegen… Na wat slapen, nog een paar Netflix serietjes en wat maaltijden, zijn we rond half 6 aangekomen op Bali.

De douane was erg druk maar uiteindelijk verliep het allemaal soepel en hadden we al snel onze koffers. Wij hadden afgesproken met ons hotel dat er een chauffeur zou staan die ons op kwam halen… En die was er gelukkig ook. Je moet wel goed opletten want er staan echt een kleine honderd chauffeurs met naambordjes om je op te wachten.…

Verder lezen  

Wij zijn in Qatar

Wij zijn inmiddels aangekomen op De luchthaven van Qatar onze tussenstop in Doha, Qatar. Het was een relaxte vlucht van een kleine 6 uur. Bart heeft lekker filmpjes gekeken en ik heb naar Narcos gekeken via Netflix. Dan is het prima te doen.

Ik zie net tegen Bart dat ik mij niet kan herinneren dat ik landen als Qatar heb geleerd tijdens topografie op school. Wellicht ben ik het vergeten, maar misschien heb ik het ook wel nooit geleerd.

De internationale luchthaven van Qatar ziet er, zoals je in dit soort landen ook kan verwachten, erg netjes en strak uit. Naast de gewone standaard winkeltjes zijn alle duren merken hier ook aanwezig, inclusief Bentley met een mooie auto.

De mensen die hier lopen zijn ook heel gevarieerd: van boerka’s (ook dit woord heb ik nooit op school geleerd), tot oliesjeiken in witten jurken en de Europese en Aziatische toeristen. De meeste mensen die hier in de restaurants en winkels werken zijn in elk geval Indiërs.

Overigens waren alle stewardess op onze Qatar Airways vlucht ook Aziaten. Onze vaste dame was een hele knappe stewardess die op Sumatra woont.…

Verder lezen  

Kortom… Wij gaan nu echt terug

Ja, we gaan weer naar huis. Net als 24 dagen geleden, zitten we weer op KLIA… Kuala Lumpur International Airport. We gaan weer terug!

Net een kleine drie uur al vanaf Denpasar naar Kuala Lumpur in het vliegtuig gezeten. Het eten was dit keer overigens echt niet te eten. Maar goed, dat maakt niet uit.

Nu zitten we bij OldTown White Coffee. DE Coffee Bar van het vliegveld. Weinig lokaal aan, maar de koffie is goed, je hebt er gratis internet, lekkere stoelen en het is vrij rustig. We moeten 5 uur wachten tot ons vliegtuig om 23.55 vertrekt richting Amsterdam. Dan maar even vermaken met het blog updaten.

Het zit er op… De rondreis Indonesië. Lang hebben Bart en ik de discussie gehad of we dit jaar naar Indonesië of weer naar de US moesten gaan. Maar we hebben wijs besloten om toch maar een keer naar Indonesië te gaan.

Hier liggen immers mijn, Fabian, roots en aangezien er mooie verhalen vandaan komen, werd het hoog tijd!

Azië is anders. Anders dan wij gewend zijn. Het gaat er wat rustiger aan toe, hygiëne is wat anders dan wij gewend zijn, het eten is anders, het klimaat is anders… Kortom alles is anders.…

Verder lezen  

De laatste dag :(

Het is vandaag donderdag, en dat betekent dat het vandaag onze laatste dag is… Helaas. We zouden nog wel wat langer willen blijven, maar zoals onze wijze moeders altijd al zeiden: “Er is een tijd van komen, en er is een tijd van gaan…”

Vandaag natuurlijk weer een relaxt dagje. We zijn begonnen met een “complementary” massage van een half uur. Een heerlijke massage in een beach cabana. Een klein, overdekt huisje op het strand dus. Terwijl je de zee (en niet op een CD) op de achtergrond hoort, de wind langs je waait geniet je van de zachte, Balineese dames handen… 🙂 Weer is wat anders.

Maar een half uur is maar een half uur, dus het vraagt naar meer. Morgen nemen de uitgebreide behandeling. Dan gaan we tenminste ugerust het vliegtuig in.

Hierna zijn we onze bedjes op het strand op gedoken. Helaas moesten we af en toe onder de parasol schuilen. Dit keer niet voor de zon, maar het regende af en toe. Helaas, maar het is natuurlijk al oktober, dus het regenseizoen zit er al aan te komen.

Na het strand zijn we onze buitendouche ondergedoken om even al het zand en het zout af ons af te spoelen.…

Verder lezen  

Pelan Pelan III

Volgens mij zijn we bij Pelan Pelan III… Lekker rustig aan.

Vandaag op het strand gezeten en daarna gegeten in het hotel. Een heerlijk “Sea Buffet”. Goed gegeten, met een lekkere fles, lokale, Balineese wijn erbij…

 …

Verder lezen  

Bumbu Bali!

Na heerlijk geslapen te hebben in ons grote bed in onze mooie kamer, worden we toch nog bijtijds wakker. Natuurlijk, wat wil je ook anders als je al 3 weken lang redelijk op tijd uit bed moet. Maar het geeft niet, want dan heb je nog wat aan je dag en we kunnen alvast wennen voor volgende week 🙂 Dan gaat hij ook om half 7 ofzo.

Maar goed, we zijn nog hier en dat is zeker genieten. Vanaf nu niet echt meer spannende reisverhalen. We hebben besloten de laatste dagen echt vakantie te vieren en te genieten van onze rust en van elkaar.

Na een, natuurlijk, overvloedig ontbijt (ja mam, ik eet genoeg fruit hier.  En ja, schoonmam, Bart eet hier heel goed tijdens zijn ontbijt 😉 vertrekken we richting het strand. Dat is toch al snel, een minuut lopen vanaf onze lodge 🙂 Maar dan lopen we wel om het zwembad natuurlijk.

Op het privé strand staan onze bedjes al klaar. De (e-) boeken en uit de tas, even insmeren en beginnen maar. Helaas, of gelukkig, is het niet heel erg zonnig maar wel behoorlijk warm. En na deze dag blijkt dat ook zonder veel zon, je kan verbranden.…

Verder lezen  

Eindelijk even uitrusten!

Zoals gezegd, na een heerlijke nachtrust, rijden we al weer om 7 uur weg richting Bali. Maar ja, zwemmend gaan we niet, dus eerst met de boot. De ferry, met ook onze auto, chauffeur en gids erop, vaart in een rare Z-vorm naar Bali. Dit omdat hij tegen of juist met de stroming mee moet varen. Maar daarom duurt de vaart een uurtje, terwijl het eigenlijk heel dichtbij is.

Aangekomen op Bali moeten er eerst wat politie ambtenaren worden omgekocht. Anders willen ze onze paspoorten zien, bagage doorzoeken etc. etc. Dus tussen de deur, achter de balie, worden er wat briefjes gegeven om deze mensen om te kopen. Het is eigenlijk niet normaal hoe een dergelijk land aan elkaar hangt van corruptie. Om agent te worden, moet je betalen, maar als je uiteindelijk de baan hebt, kan je zo weer je geld terug verdienen.

Indonesië is eigenlijk een cowboy land, zonder echte regels of wetten lijkt het wel. Of in elk geval, niemand bekijkt of deze worden nageleefd. Op straat zie je vrijwel geen politie, rij je langs een politie bureau, zie je agenten gewoon slapen. Op de weg staan soms in eens afzettingen, omdat mensen geld bedelen voor de moskee of voor hun zelf.…

Verder lezen  

Gek-koooooo

Zaterdag hadden we een rustige dag in Malang. We hebben toen ook niet zo veel gedaan, alleen een beetje uitgerust, gerelaxt en genoten van alles. Vrijdagavond hebben we overigens bij een hele leuke tent gegeten in Malang: Toko “Oen”.

Toko “Oen” bestaat al een tijdje en dat is ook wel te zien maar ook te proeven. Het is een wat oudere tent uit de oude, Nederlandse, koloniale tijd. Aan de wanden hangen foto’s van “Tempo Doeloe”… “de goeie oude tijd”. Toen zat aan de overkant nog een echte, Nederlandse “Boekhandel”. Nu zit hier KFC en McDonalds.

Toko “Oen” is wel de moeite waard om even lang te gaan om te genieten van Soto Ayam, Nasi Rames of één van de heerlijke gebakjes of zelgemaakt ijs. Of voor de schattige, Indo obers en serveersters. We hebben hier heerlijk Nasi Rames gegeten met zelfgemaakte Sambal Trassi. Dit hoef je echter niet extra er bij te bestellen, want dit er al standaard bij. Wisten wij veel…

Maar goed, inmiddels is het dus zondag, want over zaterdag hebben we weinig extra te vertellen.

Zondag stond onze wekker al om 0.45 uur. Ja, geen tikfout. Kwart voor één. Om half 2 werden we namelijk verwacht bij de receptie van ons hotel in Malang om uit te checken en richtingen de Bromo Vulkaan te gaan rijden.…

Verder lezen  

Pelan Pelan II

Vandaag een relaxdag. Morgen gaan we om 1.30 uur weg om naar zonsopgang kijken bij de Bromo vulkaan. Dus vroeg naar bed.

Morgen dus weer een leuk verslag!…

Verder lezen  

Pelan Pelan

Vandaag hebben we Pelan Pelan gedaan. Gewoon rustig aan. Weinig interessants te melden voor jullie…

Een beetje uitgeslapen, ontberen, zwembad, traditionele Javaanse massage…

Daarna zijn we een CD winkel langsgegaan. Voor Rp. 7.500 heb je hier de nieuwste CD’s… helemaal legaal is het denk ik niet. Er zijn zat van deze winkeltjes!

Wij hebben twee lokale CD-tjes gekocht met Indo muziek.

Daarna hebben we de taxi naar Marioboro genomen. De hoofdstraat van Jogja. Het is echt een super leuke stad. Ook wel druk maar gemoedelijk. Om een uur of 5 komen de tientallen eettentjes weer.

Wij in Nederland hebben sate ayam, babi soms kambing (geit) of udeng (garnalen) maar hier hebben ze ook konijn, paard en vele andere soorten. Alles kan aan een stokje.

Om 18 uur waren we weer terug in het hotel en hadden we geen zin meer om ver te lopen voor het eten. Even soto ayam en sate hot platen gegeten. Heerlijk!

Morgen een lange rit, dus helaas vroeg op!…

Verder lezen  

Op de fiets!

Vanochtend hebben we samen met Dedie (de gids) ontbeten in het hotel. Alhoewel hij lang niet zo goed is al Lam Lam op Sumatra, is het een aardige kerel.

Om half 9 rijden we weer weg van het hotel richting onze eerste stap in Jogjakarta: een batik “gallerie”. Het is een vrij grote gallerie waar wordt uitgelegd hoe de batik schilderijen worden gemaakt. Maar natuurlijk hopen ze ook dat je wat gaat kopen… En daar zijn wij “ingetrapt”. Maar wel omdat we daadwerkelijk op zoek waren naar een leuk batik schilderij.

Deze regio staat overigens bekend om het batik werk. Batikken is een manier om kleding of wandbekleding van verf te voorzien. Batikken betekent veel puntjes. De stof wordt voorzien van een afstotende was. Daarna wordt het doek in de verfstof gedompeld. De gedeeltes die voorzien zijn van was, worden niet gekleurd.Voor elke kleur worden er dus andere gedeeltes voorzien van de was, zodat alleen de juiste gedeeltes voorzien worden van deze kleur. Er worden meestal maximaal 20 verschillende kleuren gebruikt.

Wij hebben een semi-moderne Indonesisch kunstwerk gekocht. Het ziet er mooi uit en we hebben goed kunnen afdingen.

Daarna zijn we naar een zilverfabriek gereden. Interessant en leuk om een keer te zien.…

Verder lezen  

Geen vertraging

Vandaag moesten we dus vroeg op. We gaan met de trein naar Yogjakarta! Om half 6 zaten we al in de tuin te ontbijten. Dan denk je dat je de enige bent, maar helaas ging zo’n beetje de hele Nederlandse delegatie in Bandnung met de trein. En die zaten ook nog eens allemaal in ons hotel, zo leek het wel.

Om even over 6 uur reden we weg en het lijkt wel of de Indo’s 24/7 eten. Het was al druk op straat (scholen beginnen vroeg), maar de eettentjes stonden ook al te roken op straat. Gekkenhuis, wel heel gezellig.,

Om half 7 zaten we al in de trein. Wij zaten in de “hoogste” klasse: “Eksecutif.” Andere klassen zijn “Bisnis” en “Ekonomi”. De trein was netjes, airo, TV en wordt om het uur schoongemaakt tijdens de rit. Koffie, thee, drankjes en de nasi goreng wordt in deze klasse gewoon naar je toegebracht. De NS kan hier nog wat van leren. Hij rijdt ook nog op tijd. Je tijdt door de bergen, rijstvelden en dorpjes. Super mooi en zeker de moeite waard. De rit duurde echter wel een kleine 7 uur tot aan Yogjakarta. Dit is wel wat lang.Wij gaan er iets eerder uit, we  gaan namelijk eerst naar de Borobudur.…

Verder lezen  

Tik op den billen

Vandaag was er even stress! De sleutel van onze locker was kwijt. Geen idee waar die was. Schoonmakers, de gids, wij… allemaal zoeken.

Uiteindelijk bleken we ‘m te zijn verloren bij de lift en had de receptionist hem gevonden. Voor niets alle stress dus.

Na het ontbijt zijn we naar de krater Tangkuban Perahu gereden. Dit is één van de nog actieve vulkanen in Indonesië. Vanaf de kraterrand heb je een mooi uitzicht op de vulkaan. De laatste uitbarsting was overigens in 1869 voor het laatst.

Daarna zijn we de eindeloze thee velden ingelopen met een mooi uitzicht. Overal alleen maar thee panten. Omdat het maandag was, waren er helaas geen theeplukkers. Maar je kent ze wel, hoedje op en een mandje op de rug.

Daarna zijn we naar de warmwaterbaden gereden, ook even buiten Bandung. Hier hebben we heerlijk gezwommen en even van het mooie weer genoten. Het water was overigens inderdaad behoorlijk heet.

Na de lunch zijn we terug gereden naar het hotel. ‘S Middags waren we vrij. We zijn Bandung in gelopen om hier even rond te kijken, wat koffie te drinken en te genieten. Zoals al vaker gezegd hebben wij Balanda’s veel aandacht van de lokale mensen.…

Verder lezen  

Den Haag: Klappertaart

Vandaag de eerste echte dag op Java, of zoals ze hier zeggen. Jawa…

We verlaten het mooie hotel in Jakarta om 8.00 uur na een heerlijk ontbijtje. Toevallig had ik, Fabian, gedroomd over Frans stokbrood met kaas… En wat hadden ze… Tja, lijkt er op, petit pains met kaas. Smaakte goed en alles werd verzorgd door de zoveelste “Lonny”.

Dedi, de gids, stond ons al op te wachten in de lobby. Die was overigens heel goed beveiligd, je moest door een metaal detector, de auto werd gecontroleerd voordat we het terrein op mochten… Het zal wel ergens goed voor zijn.

De rit door de stad ging vrij snel. Zoals veel mensen al zeggen, Jakarta is niet heel erg bijzonder. Het is vies, warm en erg druk met auto’s en natuurlijk de brommers. We rijden langs het oude gebouw van de VOC, hier werden de schepen gerepareerd. Vervolgens zijn we via de uitkijktoren, Culemborg, naar de Batavia Café gereden. Recht tegenover het “Gouveneurhuis”. Het Batavia Café is een prachtig café midden in Jakarta, uit de koloniale tijd. Binnen is het prachtig ingericht en het straal echt oudheid uit.

Alhoewel wij Nederlands langs niet trots moeten zijn op wat wij allemaal in Batavia en Nederlandsch-Indië hebben gedaan, is het toch wel mooi hoe vaak er Nederlandse dingen terugkomen in dit land.…

Verder lezen  

Doei Sumatra, Hallo Java!

Vandaag onze laatste ontbijt, laatste rit en laatste koffie snoepje met Lam Lam en “the driver”.
We gaan Sumatra verlaten. Om 8.30, jaja, vertrekken we richting het vliegveld van Padang, West Sumatra.

Het was vandaag erg druk bij het ontbijt van het hotel. Er was weer een Nederlandse groep bijgekomen. Dus echt een vakantiegevoel heb je hier niet. Sommige mensen vinden het leuk, wij hebben liever gewoon de Indo’s 😉

Maar goed, de rit naar het vliegveld zal ongeveer 3 uur duren, maar we hebben nog een paar korte stops. Zo hebben we een stop bij een mooie waterval…

Daarna hebben we nog tijd voor een kopje koffie bij een leuk tentje langs de weg. Met een adembenemend uitzicht. Hier nemen we ook “officieel” afscheid van Lam Lam en “the driver”. Dit was zijn laatste opdracht als tourguide, dus het was voor hem sowieso bijzonder. Hij gaat nu andere zaken doen, maar als wij iemand uit Nederland kennen die een tour wil, dan staat hij open om deze rond te leiden.

Hij vond de afgelopen week ook erg gezellig met ons. We hebben nummers en e-mail adressen uitgewisseld, ach je weet nooit. Maar meestal heb je nooit meer contact. Wel hebben we nog een leuke foto gemaakt…

Na het heerlijke kopi trubruk, hebben we nog een klein stukje naar het vliegveld.…

Verder lezen  

Are you a couple?

Na een heerlijke nachtrust zitten we weer eens bij het ontbijt met nassi, bami, krupuk udang…

Nou, omdat je dit al twee keer per dag eet, eten we ’s morgens maar gewoon toast met jawel… chocolade hagel! Dat is schijnbaar erg populair hier, dus dan is dit altijd wel even lekker. Lekker met een vers gebakken eitje.

Om 8.40 (ja, vandaag waren we echt te laat) rijden we weg bij het hotel. Om naar het Ngarai Sianok te gaan kijken. Dit wordt ook wel de Grand Canyon van Indonesië genoemd.Het is een park met uitzicht op deze canyon. Daarnaast is hier ook de Lobang Jepang (Japanse Tunnel). Deze tunnel is tijdens de bezetting gebruikt om munitie op te slaan, om te vluchen en werd ook gebruikt als gevangenis. In dit kleine park liepen heel veel apen rond, die het maar al te leuk vonden om met bart zijn nootjes te spelen.

Hierna zijn we de bergen in gereden in de omgeving van Bukittingi. De eerste stop hier was bij een koffie branderij. Hier hebben we gezien ook de koffie gebrand en weer verpakt wordt. In de tuin, met de zingende moskee op de achtergrond, hebben we overheerlijke koffie op. Senso, Nespresso of filterkoffie thuis, nee… Dit is pas echte koffie.…

Verder lezen  

Dit is echt Indonesië

Gelukkig… We mogen weg uit dit hotel 🙂

Zoals elke dag zitten Lam Lam en de chauffeur braaf te wachten als wij om 8.30 met de koffer de lobby in komen wagelen. Dit keer niet 8.35 maar echt om 8.30.

Ook vandaag hebben we een flinke rit voor de boeg naar Bukittingi. Onze eerste stop is een kleine boerderij waar ze specerijen en kokosnoten verbouwen en verkopen. Zoals jullie weten, de kokosnoten vallen niet ver van de boom, maar deze bomen zijn wel hoog. Nu kan er natuurlijk iemand in klimmen met een hakmes en de noten afhakken en zorgen dat ze naar beneden komen.

Hier gebeurt dat niet, hier wordt dit gedaan door een aap. Die klimt braaf omhoog, draait aan de kokosnoten tot dat deze er af vallen en komt weer naar beneden. Heel leuk om te zien. Natuurlijk krijgen wij het sap van de kokosnoot te proeven. Daarna wordt hij in twee gehakt, wat kuala djawa erbij (palm suiker) en je hebt een heerlijk hapje.

Daarnaast verbouwen ze hier peper, nootmuskaat, foelie en nog wat kruiden. Natuurlijk hebben we ook wat gekocht, want je moet ze hier wel altijd op de één of andere manier geld geven.

Lam Lam koopt bij het tentje naast de boerderij een zakje Doekoe.…

Verder lezen  

Vitaminen (updates met foto’s)

Vandaag zijn wij weer vertrokken vanuit het mooie Toba meer. We hebben vandaag een lange rit voor de boeg, dus we moeten doorrijden. Helaas gaat dat niet altijd even snel op Sumatra want de wegen kunnen bar slecht zijn. Met de vele bergen en dus S-bochten, gaat dat soms wat langzamer. Maar dat levert wel hele mooie uitzichten op. Vandaag is het weer echt zonnig en behoorlijk warm.

Na ongeveer een uurtje rijden komen wij bij onze eerste stop: een ananas boerderij. Hier hebben we al heerlijke, sappige ananas geproefd, maar Lam Lam koopt er ook nog een paar voor later. Helaas komen we ook bij deze stop weer “de grote groep” Nederlanders tegen, die met dezelfde organisatie reizen, maar dan met een groepsreis.

De volgende stop brengt ons bij een echte, Indonesische markt. Je kent het wel, bekend van TV met vage dieren, kruiden, groentes die wij niet kennen en een hoop volk. Het is leuk om te zien wat deze mensen allemaal eten. Al het vis dat hier ligt komt allemaal uit het Toba meer. Gedroogd of nog zwemmend kan je deze op de markt kopen. De geur komt je tegemoet, en je moet er even tegen kunnen, maar het is wel fantastisch om hier te lopen.…

Verder lezen  

Koppensnellers

Omdat het internet erg traag is, helaas vandaag geen foto’s erbij!

Na een redelijke nachtrust in ons hotel Parapat, Lake Toba meer, moeten we al “vroeg” verzamelen bij het haventje van het hotel: we gaan met de boot naar Samosir Island. Dit is het eiland dat midden in het Toba meer ligt.

Er gaat een leuke legende over het meer. Lam Lam wist ons een heel lang verhaal te vertellen, maar kort samengevat kwam het hier op neer:

“Er was ooit een visser, genaamd Samosir. Hij leidde een eenzaam bestaan als visser op het Toba meer. Totdat hij een keer een lekkere vette Goldfish had gevangen. Dit wilde hij opeten, dus hij gooide het in de pan. Zodra dit gebeurde begon de vis te praten ‘Samosir, als je me laat leven, dan zal ik een mooie vrouw worden en met je trouwen ‘. Samosir wilde dit graag dus zo gezegd, zo gedaan, hij trouwde met de vis en kreeg kinderen. Eén belofte moest hij echter wel maken: hij mocht nooit iemand vertellen dat zijn vrouw ooit een vis was geweest.

Toen Samosir wat ouder was, moesten zijn kinderen voor hem zorgen (dat is nog steeds traditie in Indonesië, je kinderen zijn je pensioen.…

Verder lezen  

Rode Mondjes

Elke dag vraagt Lam Lam, “What time tomorow morning?”… Omdat we toch een beetje willen uitslapen willen we graag
om 8.30 weg. “Is oké”, zegt hij dan. Want dan kan hij zelf ook nog een beetje uitslapen.

Dus ook vandaag weer, stonden wij om 8.30 (meestal 8.35 😉 klaar om te vertrekken. Koffer wordt weer door de chauffeur
(zijn naam weet ik nog steeds niet) in het busje geladen en wij weer op weg.

Dit keer gaan we naar het Toba Meer “Danau Toba”, naar het plaatsje Parapat, in het noord oosten van Sumatra. Het heeft
afgelopen nacht flink geregend en geonweerd, dus het is lekker fris. Maar dat is niet erg. Het is nog wel steeds bewolkt
maar verder is de temperatuur oké.

Ondanks alle voorzorgsmaatregelen zijn we toch nog hier en daar gestoken. Helaas is daar weinig aan te doen. Volgens de
gids die wij in het oerwoud bij de Oerang Oetangs hadden, hebben ze hier geen Malaria… Het zal dan wel.

Onze trouwe chauffeur staat altijd klaar als we er aan komen. Zodra wij opstaan in een restaurant of klaar zijn bij een
bezienswaardigheid, gooit hij zijn sigaret weg (alles mag je in Indonesië op de grond gooien, tot aan de botjes van je kip
toe), en rent naar de bus om de deur te openen.…

Verder lezen  

Crocodille Dandee (zondag)

image

image

image

Na een onrustig begin, toch nog lekker geslapen! Om 8.30 zijn we vertrokken vanuit Bohorok.

De tocht gaat via Medan naar Berastagi.

Onderweg zijn we bij een krokodillen boerderij geweest maar eigenlijk was het allemaal zielig. Een hoop krokodillen bij elkaar. Welke je goed kon zien, hadden nauwelijks zwemruimte. Daarnaast werd het ook niet helemaal duidelijk gemaakt wat ze met de beesten deden.

In Medan hebben we “aan de weg” bij een klein restaurant gegeten. Het kostte vrijwel niets (ze wilden ons zelfs nog 50% korting geven), maar het was super goed eten. Het was een tip vd gids en ook geschikt voor “ons Hollanders”. Zoals bekend moet je erg oppassen waar je eet. Helaas hebben we wel een aantal “etiquette” geschonden. We hebben te veel fooi gegeven EN je moet de botjes van de kip “schoon eten”. Tjah. Sowieso hebben we liever kipfilet, dus dat zijn we niet gewend. Het betekent namelijk dat je iets niet lekker aan het eten vindt.

Dat was zeker niet waar, dus gelukkig heeft Lam Lam even aan haar uitgelegd dat wij dit niet gewend zijn. En de hele familie moest daar smakelijk om lachen.

Vervolgens zijn we verder gereden. Nu de bergen in naar Berastagi.…

Verder lezen  

Jungle Book (zaterdag)

image

image

image

Na een goede nachtrust, ons eerste Indonesische ontbijt op… natuurlijk Nasi, Ikan Goreng (vis) met koffie. Heerlijk naast het zwembad gegeten.

Om 8.30 uur stond Lam Lam (ahhh zo heet hij dus) met de chauffeur voor de deur. Koffers worden netjes in de auto gezet en je blijft maar 5.000-jes geven aan die Indo boys. Maar ja, je hoeft er niet zelf mee te sjouwen.

Na een kleine stadsrondrit langs de Great Mosque en een bezoek aan de Sultans Palace en de Chinese Tempel zijn we richting Bohorok gereden.

Bohorok ligt naast het Gunung Leuser national park. Wij zaten in Eco Lodge Bukit Lawang. Om er te komen moet je, gelukkig wij niet met koffer, een hangbrug op, de rivier over. De cottages zijn eenvoudig maar midden in de jungle: de apen hangen  voor je raam.

De badkamer bevindt zich buiten, in de binnentuin. Zonder warm water: even wennen!

Na een korte, maar lekkere (sate) lunch hebben wij de jungle tocht gedaan. Natuurlijk niet genoeg afgedongen, maar het was het waard.

In tegenstelling tot de US (zie blog vorige jaar) kan je hier natuurlijk niet met de auto in. Lang kleine, gladde plaatjes gaan we het regenwoud in. Klimmen en glijden… maar al snel komen we de eerste Oerang Oetang met baby tegen.…

Verder lezen  

Medan… Kattenpoep Koffie!

image

image

image

Zoals gezegd, na een korte vlucht vanuit Maleisië, aangekomen in Medan. De hoofdstad van de provincie en het eiland.

De bureaucratie begon al bij de “immigration”. Eerst moet he twee redelijkw formulieren invullen.

Ok mam, wij zijn stom geweest, maar dit had je niet gezegd: bij binnenkomst moet je 25.000 Rupia pp betalen voor je Visum. Wij hadden dit natuurlijk niet contact. Dus eerst pinnen….

…maar dan moet je eerst door de douane… en dat kan niet zonder Visum. Ja dat wordt lastig..  gelukkig zijn ze niet al te moeilijk en mocht één persoon wel even pinnen. Hierna netjes betaald en het Visum gekregen.

Daarna opgehaald door onze chauffeur en reisleider, waarvan ik de naam even niet meer weet. Rambam Ramdan Bambam ofzo… een aardige kerel die het raar vond dat ik kwart Indo ben en Bart 100% Nederlands. 🙂

Na een kort ritje door de rommelige stad vol brommers, becaks en toeterende busjes zijn we aangekomen in ons hotel: Garuda Plaza Hotel.

Een net hotel aan de rand van de stad. Langs een weg vol warungs: eettentjes. En dan komt de volgende uitdaging: waar ga je eten. Want niet elke tent is betrouwbaar! We hebben aan de overkant van het hotel gegeten.…

Verder lezen  

Wat een drukte…

image

Iets wat te laat vertrokken, maar na een goede vlucht van 12 uur zijn we aangekomen in Maleisië. Malaysia Airlines… nette dames in traditionele kleding en netjes geklede heren.

Jammer dat het entertainment programma niet top was en Arabisch ondertiteld. Het eten was lekker (blijft vliegtuig voer) en ruim voldoende. Maar na alle goede verhalen over deze maatschappij valt het ons toch tegen.

Maar… de vlucht ging snel. Mede door de oordopjes van Fabian kon hij ook nog wat slapen. Zeker een aanrader om niet al die irritante geluiden om je heen te horen.

Op de luchthaven is alles voorspoedig verlopen. Wat is dit trouwens wel een grote luchthaven!

Wij werden netjes opgewacht door onze chauffeur ‘Ali’. Hij vroeg ons of hij zo vrij mocht zijn om wat te vertellen over Kuala Lumpur… dat hebben we geweten… maar ja het onderdrukt wel de vermoeidheid van de jetlag. Iets te over enthousiast was hij wel. Natuurlijk ook weer over Gullit en van Basten gesproken.

Ons hotel (Renaissance Kuala Lumpur by mariott) ligt midden in de binnenstad met een goed uitzicht op de Petronas Towers: De “twintowers” van Azië. Bekend van oa de film “Entrapment”.

Na een snelle douche, wij naar de torens  gerend.…

Verder lezen