Daar zitten we dan. In het vliegtuig. Op weg naar huis. Mallorca Airport is inmiddels flink gegroeid, maar inchecken van een koffer? Dat blijft traag gedoe. Gelukkig was de dame achter de balie iets vriendelijker dan in mijn herinneringen van vroeger. . Nog een paar minuten en we stijgen op. Tijd om terug te blikken op onze laatste dagen in Cala Sant Vicenç.
Diner op niveau
Gisteravond sloten we af in stijl: een 8-gangen verrassingsmenu bij Rooftop El Vicenç, op slechts tien minuten wandelen van ons hotel. Een prachtig dakterras, romantisch sfeertje, en uitzicht over de baai. Oké, de zon zakt aan de andere kant van het eiland de zee in, maar de gloed op de rotsen maakt alles goed. Zeilboten deinen rustig in het water, een motorboot dobbert ertussen, en wij genieten van lokale gerechtjes en een frisse fles witte wijn — gemaakt van een druif die we niet kunnen uitspreken, maar die wel héél goed smaakte.
Wat we precies gegeten hebben? Geen idee meer. Maar we hebben wel foto’s. 😉
Evacuatie… of toch niet?
Met een goedgevulde maag slapen we heerlijk in. Tot 03.00 uur. Ik ruik een brandlucht. Huh? Zo vroeg al broodjes bakken voor het ontbijt?…
