Helaas… Het aftellen is al weer begonnen. We zijn ruim twee weken op pad en nu zitten we op onze laatste “rustplaats”. Dit klinkt erger dan het is. Ik zit in mij ligstoel, midden in de zon, het is 22 graden denk ik, aan het (weliswaar lege…) zwembad, midden in het bos. In de buurt van het strand. We zitten op Long Island. Het schiereiland ten Oosten van New York, waar alle rijke New Yorkers hun vakantiehuisje hebben. Wij hebben ook een heerlijk privé huis, met grote tuin, zwembad dus (maar vanaf 1 september gaat die leeg), twee verdiepingen, twee badkamers, vier slaapkamers, mooie keuken en een Weber BBQ. Die hebben we gisteren al heerlijk gebruikt.
Maar ons laatste bericht dateert alweer van 5-6 dagen geleden. We zaten toen in het wintersportgebied “White Moutain National Park”. En dan is het weer even goed nadenken, waar we daarna ook al weer zijn geweest.
Ondertussen vliegen de eikels (uit de boom dit keer) hier om me oren. Bij elke windvlaag vallen er een paar uit de boom. Maar goed, even terug naar vorige week…
Vanuit het wintersportgebied zijn we richting Portland gereden. Een mooie rit door het bergachtig gebied weer richting de kust. In het gebied zijn er veel “covered bridges”. Dit zijn bruggen die overdekt zijn, alsof je een soort schuur in rijdt. Deze bruggen waren bedekt om de paarden en de brug te beschermen tegen de kou en de regen. Daarnaast bevriest hij dan minder snel natuurlijk. Het bekijken van deze bruggen levert een paar mooie plaatjes op.
Aangekomen in de buurt van Portland, MA. We zitten in een hotel vlak buiten de stad, omdat, om een of andere reden, de prijzen van de hotels belachelijk hoog waren. Nu zitten we aan een lange weg met veel hotels, fastfood ketens en een groot winkelcentrum. Omdat we toch onze kamer nog niet in kunnen, bezoeken we de Macy’s. Een kruising tussen de V&D en de Bijenkorf. Hier hebben we wat inkopen gedaan, omdat sommige dingen toch echt wel wat goedkoper zij dan bij ons. Al komt het maar door de wisselkoers.
Tja, en omdat we graag ook weer wat eten, eten we een Mexicaans hapje bij Chipotles. We eten hier een wrap met kip en veel groente en heel veel Tabasco. Gezond maar super lekker.
Nadat we het hotel in mochten en even zijn opgefrist, rijden we naar de stad. We parkeren in de haven. Deze stad is een echte visserstad. Geen idyllisch dorpje, wel een stad aan het water. We maken een wandeltocht langs de haven en door de stad. Het leuke van Amerikaanse steden is dat ze vaak “historic trails” hebben, een route die je kan volgens en dan alle mooie historische punten kunt bekijken. En die volgen we dus ook door de stad.
We hebben natuurlijk al een paar keer Kreeft op, maar we hebben m nog niet zelf mogen slachten. Dan doen we dan maar vanavond. We kiezen allebei een Kreeft, met friet, en gaan aan het slachten. Het lukt, het is heerlijk en nog leuk om te doen ook.
De volgende dag is het alweer vrijdag en tijd om richting Boston te rijden. De stad van de Boston Celtics, de verhalen van Dokter Jack Stapelton van de boeken van Robin Cook, Cambridge en de Harvard University en de Boston Clam Chowder. Het is een lange rit. Vooral het laatste stuk leverde de eerste, en laatste, kleine, welbekende, “wie weet de weg beter, maar wie rijdt er nu en jij kan geen kaart lezen”-ruzie. Die geheel mijn, Fabian, fout was. Ik geef het toe. Bij het invoeren van het adres, kom ik geen huisnummer kiezen. En weet ik veel dat de Washington Avenue, 3x voorkomt in de stad en ook nog eens door heel de stad loopt… En het was druk (vrijdagavond spits) en het was slecht weer… Dus uiteindelijk komen we aan bij…. Eh ja, de geheel verkeerde kant van Boston.
Meegaand en vriendelijk dat ik ben, rij ik natuurlijk vrolijk de juiste kant op, waar we een klein uur later alsnog bij het hotel aankomen. Een mooi hotel (Double Tree by Hilton), midden in de stad, aan het randje van China Town. Boston is wel een geweldige stad. Omdat we niet veel zin hebben om nog veel gelopen, kiezen we een leuke tent uit om een hapje heerlijke sushi te eten.
Zaterdag begint onze tocht de stad in al weer bijtijds. Helaas is het weer vandaag niet lekker. Het is mistig, regent een beetje, maar aan de andere kant, dat geeft ook wel weer sfeer. Via Beacon Hill, een bekende wijk in Boston, lopen we de “Freedom Trail”. Boston heeft een belangrijk aandeel gehad in de onafhankelijkheidstrijd met de Engelsen.
Deze route voert ons langs alle belangrijke punten in de stad. Een mooie tour van ongeveer 4KM. Helaas begint het ’s middags echt te regenen en ga we bijtijds richting het hotel om gewoon even lekker te relaxen. ’s Avonds eten we een hapje in een Amerikaanse diner. Waar we artisjokken eten, vers van de BBQ. Lekker voor een keertje…
Zondag… Het is warm en zonnig. We lopen naar de wijk Cambrigde, waar de welbekende, vooral voor de rijkere, universiteit zit: Harvard. Onze route loopt door het stadspark Boston Common. Waar mensen aan het hardlopen zijn, honden worden uitgelaten en diverse activiteiten plaatsvinden. Op het water vinden zeil- en roeiwedstrijden plaats, kortom, drukte en gezelligheid alom. Heel de stad is buiten lijkt het wel. En dat maakt het gezellig op deze oktober dag. De wijk Cambridge ligt aan de andere kant van de Charles River. Er zitten meerder universiteiten en ook hier is het druk. Op de sportvelden bij de universiteit is het druk, in de ontbijcafés is het druk… Iets wat wij op zondag nauwelijks kunnen voorstellen in Nederland.
Harvard is een oude universiteit en opgericht in 1636. Harvard is een van de meest prestigieuze universiteiten ter wereld, met zeer hoge toelatingseisen voor (aspirant-)studenten, hoge collegegelden, hoge salarissen voor hoogleraren en een grote kans op een uitstekend betaalde baan na het afstuderen. De universiteit weet vele gerenommeerde wetenschappers als hoogleraar binnen te halen, die elders in de Verenigde Staten of daarbuiten naam hebben gemaakt, waaronder verschillende Nobelprijswinnaars. Er hangt een gezellige sfeer, zoals je wel vaker bij studentensteden, ook in Nederland, terugvindt.
Maandag… We gaan weer op pad richting Long Island. Waar we dus nu zitten. We vertrekken op tijd, omdat we om 12:30 bij de boot moeten zien die ons van New London naar dit schiereiland brengt. Gelukkig komen we net op tijd aan, omdat onze navigatie niet helemaal deed zoals wij dat graag hadden gezien. De overtocht duurt 1 uur en 20 minuten. Het is heerlijk weer dus we zitten op het dek, midden in de zon. Aangekomen op Long Island (dit is de staat New York weer), moeten we nog een klein uurtje rijden. Via nog twee pontjes komen, we aan bij ons heerlijke huis.
Nog een paar dag uitrusten, van het mooie weer genieten (de forecast ziet er goed uit), misschien wat fietsen, strandwandeling maken… We zien wel….
Tot snel!
