Daar zitten we dan. In het vliegtuig. Op weg naar huis. Mallorca Airport is inmiddels flink gegroeid, maar inchecken van een koffer? Dat blijft traag gedoe. Gelukkig was de dame achter de balie iets vriendelijker dan in mijn herinneringen van vroeger. . Nog een paar minuten en we stijgen op. Tijd om terug te blikken op onze laatste dagen in Cala Sant Vicenç.
Diner op niveau
Gisteravond sloten we af in stijl: een 8-gangen verrassingsmenu bij Rooftop El Vicenç, op slechts tien minuten wandelen van ons hotel. Een prachtig dakterras, romantisch sfeertje, en uitzicht over de baai. Oké, de zon zakt aan de andere kant van het eiland de zee in, maar de gloed op de rotsen maakt alles goed. Zeilboten deinen rustig in het water, een motorboot dobbert ertussen, en wij genieten van lokale gerechtjes en een frisse fles witte wijn — gemaakt van een druif die we niet kunnen uitspreken, maar die wel héél goed smaakte.
Wat we precies gegeten hebben? Geen idee meer. Maar we hebben wel foto’s. 😉
Evacuatie… of toch niet?
Met een goedgevulde maag slapen we heerlijk in. Tot 03.00 uur. Ik ruik een brandlucht. Huh? Zo vroeg al broodjes bakken voor het ontbijt? Ik lig al even wakker. Twijfel of ik Bart wakker moet maken. Zo erg kan het niet zijn. Wat moeten we meenemen als het echt zo is? Kluis open… Paspoorten. Wallets. Kleren aan… Klaar voor evacuatie.
En dan… wiiieuw wiiieuw — het brandalarm.
Bart scrikt ook wakker. We trekken kleren aan, kluis open en pakken waardevolle spullen. We openen de deur. Rooklucht in de gang, zelfs wat rook zichtbaar. Maar verder: niemand. We lopen naar de lobby, waar de nachtwaker vrij kalm meldt dat er “iets mis was in de keuken”. Serieus? Iemand dacht dat middernacht een goed moment was voor een tosti? Anyway, geen echte brand, geen evacuatie.
Terug op de kamer luchten we even flink door. De adrenaline zakt langzaam. Uiteindelijk vallen we weer in slaap. Wat een nacht.
Laatste dag, laatste lunch
Vrijdag, onze laatste dag. Na het ontbijt pakken we alles in. Gelukkig mogen we de kamer tot 17.00 uur houden, dus we benutten de dag goed: zwembad, zon, relaxmodus aan. Het is drukker dan eerder deze week, maar dat mag de pret niet drukken. Lunchtijd? Een club sandwich. Iets verbrand. We vermoeden een keukentrend.
Om 16.30 uur rijden we richting het vliegveld. Auto inleveren? Check. Inchecken? Duurt. Dus een snelle hap bij de gate: een droog broodje, maar hé, het hoort erbij.
Mallorca, wat was je mooi
En zo kwam er een einde aan een heerlijke week op Mallorca. We hebben genoten van elkaar, het eten, de wijntjes, de natuur en het relaxte hotel. Vooral het noorden van het eiland is echt de moeite waard. Mooie natuur, nog redelijk rustig (voor nu), en overal kwaliteit op je bord. Goede vis, lekkere tapas, maar ook prima ham, worst en broodjes. Zelfs de lokale wijn verraste ons positief.
Wat viel tegen? De drukte. Zó veel toeristen. Het is veel. Te veel. Ja, wij zijn er ook één van, maar je merkt dat het eiland kraakt onder het massatoerisme. En dat is gewoon zonde. Het maakt het er niet mooier op.
Terugkomen?
Het hotel? Echt een aanrader voor wie rust zoekt in een prachtige omgeving. Maar eerlijk is eerlijk: of we snel teruggaan weten we nog niet. De drukte weegt zwaar. Dat neemt niet weg dat we ontzettend hebben genoten.
Tot september! Waarheen? Nog geen idee.
