Zoals gezegd, na een korte vlucht vanuit Maleisië, aangekomen in Medan. De hoofdstad van de provincie en het eiland.
De bureaucratie begon al bij de “immigration”. Eerst moet he twee redelijkw formulieren invullen.
Ok mam, wij zijn stom geweest, maar dit had je niet gezegd: bij binnenkomst moet je 25.000 Rupia pp betalen voor je Visum. Wij hadden dit natuurlijk niet contact. Dus eerst pinnen….
…maar dan moet je eerst door de douane… en dat kan niet zonder Visum. Ja dat wordt lastig.. gelukkig zijn ze niet al te moeilijk en mocht één persoon wel even pinnen. Hierna netjes betaald en het Visum gekregen.
Daarna opgehaald door onze chauffeur en reisleider, waarvan ik de naam even niet meer weet. Rambam Ramdan Bambam ofzo… een aardige kerel die het raar vond dat ik kwart Indo ben en Bart 100% Nederlands. 🙂
Na een kort ritje door de rommelige stad vol brommers, becaks en toeterende busjes zijn we aangekomen in ons hotel: Garuda Plaza Hotel.
Een net hotel aan de rand van de stad. Langs een weg vol warungs: eettentjes. En dan komt de volgende uitdaging: waar ga je eten. Want niet elke tent is betrouwbaar! We hebben aan de overkant van het hotel gegeten.
Heerlijke Ayam Pedis en Ayam Rendang. Een aanrader. Lekker met rijst.
In Indonesie moet dit met bier, Bintang, gegeten worden… maar ze hebben geen bier. Wij denken dat dit komt omdat het een Moslim gebeuren is. Want in het hotel was ook geen bier te bekennen. Maar het eten was heerlijk, alleen wat weinig.
Dus in het hotel nog een sateetje gegeten.
En daarna? Kopi Luwak… Koffie van kattenpoep. In de koffieplantages lopen katten die de koffiebonen op eten. Alleen die verteren niet en worden dus weer uitgepoept. En daar maken ze koffie van. Omdat het geen bittere nasmaak heeft, smaakt het heerlijk maar is het wel “duur”.
Over duur gesproken. Het eten is super goedkoop. Twee Ayam maaltijden, rijst en 3 water (1.5 liter) was maar € 6… geen geld dus.
Morgen moeten we om 8.30 paraat staan dan gaan we de stad en omgeving bekijken en richting de Oerang Oetangs….
